ਜੋੜੇਂਗਾ ਕਿਵੇਂ ਏਸ ਨੂੰ, ਜਾਣਾ ਨਾ ਜੋੜਿਆ।
ਟੁੱਟਦਾ ਰਿਹਾ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਹੀ, ਤੂੰ ਜਦ ਤੋਂ ਤੋੜਿਆ।
ਪੱਥਰ ਚੱਟ ਕੇ ਜੇ ਮੁੜੇ, ਮੁੜਨੇ ਦਾ ਮੁੱਲ ਕੀ?
ਮੈਂ ਵਾਰ ਵਾਰ ਮੋੜਿਆ, ਮੁੜਿਆ ਨਾ ਮੋੜਿਆ।
ਰਿਸ਼ਤਾ ਹਰੇਕ ਟੁੱਟਦਾ, ਅਪਣੀ ਅਉਧ ਵਿਹਾਜ ਕੇ;
ਰਿਸ਼ਤਾ ਨਹੁੰ ਦੇ ਮਾਸ ਦਾ, ਜਾਣਾ ਨਾ ਤੋੜਿਆ।
ਪਰਬਤ ਝੁਕਾਅ ਲਏ ਅਸੀਂ, ਤਾਂ ਹਿੰਮਤਾਂ ਦੇ ਨਾਲ਼;
ਪਰਬਤ ਵਾਂਗੂੰ ਐਂਠ ਨਾ ਤੂੰ ਰਾਹ ਦੇ ਰੋੜਿਆ।
ਹੋਏ ਜੋ ਪਸਤ ਹੌਸਲੇ, ਸੁਰਜੀਤ ਹੋਣਗੇ,
ਜਾਣਾ ਵਿਅਰਥ ਨਾ ਲਹੂ, ਦਿਲ ਦਾ ਨਿਚੋੜਿਆ।
ਸੋਚੀਂ ਪਿਆ ਮਨੁੱਖ ਸੌ ਵੇਲ਼ਾ ਵਿਚਾਰ ਦਾ,
ਦਿਲ ਨਾ ਗ਼ੁਲਾਮ ਸੋਚ ਦਾ, ਜਾਣਾ ਨਾ ਤੋੜਿਆ।
ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਵਾਂਗੂੰ ਫੈਲਦਾ, ਤੇਰਾ ਪਿਆਰ ਨਿੱਤ;
ਮਨ ਵਿੱਚ ਤਿਰਾ ਪਿਆਰ ਮੈਂ ਜਿਓਂ-ਜਿਓਂ ਸੰਗੋੜਿਆ।
ਜਦ ਚਾਹਿਆ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਘੋੜਾ ਬਣਾ ਲਿਆ;
ਸੋਚਾਂ `ਚ ਹੁਣ ਵੀ ਅਮਰ ਏਂ, ਬਚਪਨ ਦੇ ਘੋੜਿਆ।
ਹੌਲ਼ਾ ਪਿਆ ਫਿਰੇ ਕਿਵੇਂ ਕੀਖੋਂ ਵਲੈਤ ਵਿੱਚ;
ਸੁਖਮਿੰਦਰ ਤੂੰ ਹੁੱਬ `ਚ ਹੀ ਮੁੜਿਆ ਨਾ ਮੋੜਿਆ।
ਜੋੜੇਂਗਾ ਕਿਵੇਂ ਏਸ ਨੂੰ, ਜਾਣਾ ਨਾ ਜੋੜਿਆ।
ਟੁੱਟਦਾ ਰਿਹਾ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਹੀ, ਤੂੰ ਜਦ ਤੋਂ ਤੋੜਿਆ।